ตำบลไม้ขาว เป็นตำบลในอำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต
ประวัติ
เมื่อประมาณ 1,000 กว่าปีก่อน ชาวบ้านเรือนที่อยู่ที่ตีนเขาเรียกว่า “บ้านใน” ซึ่งมีบ้านเรือนมากพอสมควร (ใกล้กับบ้านบ่อสอม ในปัจจุบัน) สมัยนั้นยังไม่มีการปลูกยางพาราและการปลูกสับปะรดแดง ต่อมาชาวบ้านเกิดโรคภัยไข้เจ็บขึ้น เชื่อกันว่าสาเหตุที่เจ็บไข้นั้นเพราะเงาของภูเขามาบังทับบ้านเรือน ดังนั้นชาวบ้านจึงย้ายมาอยู่บริเวณชายทะเลฝั่งตะวันตกของทะเลอันดามัน เรียกว่าบ้านหัวนอน และ บ้านใต้ตีน ในสมัยนั้น พื้นที่นี้มีลักษณะเป็นป่าทึบ มีสัตว์ป่าเป็นจำนวนมาก อย่างไรก็ตามบริเวณนี้มีคนจีนอาศัยอยู่ก่อนแล้ว 5-6 ครัวเรือน หลังจากนั้นมีการขยายบ้านเรือนเพื่อมากขึ้น ซึ่งในป่าทึบดังกล่าวมีต้นไม้ขนาดใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง ต้นไม้ต้นใหญ่นี้มีลักษณะสีขาวทั้งต้น ดังนั้นชาวบ้านจึงได้ตั้งซื้อหมู่บ้านนี้ว่า “หมู่บ้านไม้ขาว” ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ในสมัยก่อนที่ยังไม่มีสะพานสารสิน เมื่อเรือวิ่งข้ามฝั่งเข้ามาจะมองเห็นต้นไม้สีขาวโดดเด่นมาก ตำบลไม้ขาวเดิมมี 5 หมู่บ้าน ปัจจุบันแยกออกเป็น 7 หมู่บ้าน ปัจจุบันยังมีต้นไม้สีขาวต้นนั้นอยู่หรือไหม ใครรู้บ้าง ยังมีคนสงสัยว่ามีต้นไม้อยู่ แต่ชาวบ้านทราบว่าต้นไม้ต้นนั้นไม่มีอยู่แล้ว
ภูมิศาสตร์
สภาพที่ตั้ง ภูมิประเทศ
ตำบลไม้ขาว อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต ซึ่งอยู่ตอนเหนือและทางตะวันตกของ เกาะภูเก็ต พื้นที่ตำบลไม้ขาวตั้งอยู่บริเวณด้านเหนือสุดและตะวันตกของเกาะภูเก็ต พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบ พื้นที่ตอนกลางของตำบลไม้ขาวเป็นที่ราบสูง และลาดลงสู่ทะเล ทั้ง 3 ด้าน ทิศตะวันออกจดทะเลอันดามัน ทิศตะวันตกจดทะเลอันดามัน รวมทั้งทิศเหนือด้วย พื้นที่ตำบลไม้ขาวประกอบด้วย 7 หมู่บ้าน ซึ่งมีลักษณะพื้นที่ที่ต่างกันและเหมือนกันหลายพื้นที่ คือ มีพื้นที่ติดทะเล ได้แก่ พื้นที่หมู่ 4 บ้านไม้ขาว หมู่ 5 บ้านท่าฉัตรไชย หมู่ 2 บ้านคอเอน ,หมู่ 1 บ้านหมากปรก และยังมีพื้นที่สำหรับการเกษตรกรรม เช่น หมู่ 3 บ้านสวนมะพร้าว และ หมู่ 4 บ้านไม้ขาว ตำบลไม้ขาวมีควนเขา 3 ลูก เขาคอเอนสูง 200 เมตร เขาบางดุกสูง 268 เมตรและ เขาบ่อไทรสูง 141 เมตร มีเกาะ 2 เกาะ คือ เกาะนก และเกาะกะลา พื้นที่ชายฝั่งด้านตะวันออกเป็นดินเลนและป่าชายเลน ส่วนชายฝั่งทะเลด้านตะวันตกเป็นหาดทรายที่สวยงาม
สันนิษฐานว่าเกิดจาก การเปลี่ยนแปลงชายฝั่งทะเล เนื่องจากพรุผืนนี้อยู่ขนานชายฝั่งทะเล กระแสน้ำตามธรรมชาติบริเวณชายฝั่ง อาจพัดพาตะกอนมาทำให้เกิดสันทรายขนานกับชายฝั่งเดิม และปิดกั้นเกิดเป็นแอ่ง ต่อมาเปลี่ยนแปลงทั้งสภาพธรณีวิทยาและนิเวศวิทยา ทำให้น้ำจากน้ำทะเลกลายเป็นน้ำกร่อยและน้ำจืด มีการทับถมและการแทนที่ของสังคมพืชต่าง ๆ
การคมนาคม
ตำบลไม้ขาวมีเส้นทางคมนาคม 3 ทาง ได้แก่ ทางบก ทางน้ำและทางอากาศ การคมนาคมทางบก มีทางหลวงหมายเลข 402 ( ภูเก็ต - สารสิน ) เป็นเส้นทางหลัก และมีทางหลวงชนบทรวมทั้งเส้นทางอื่นๆ ที่แยกออกจากทางหลวงหมายเลข 402 และทางหลวงชนบท ไปยังชุมชน หมู่บ้านและสถานที่ท่องเที่ยว ชายหาดต่าง ๆ สำหรับทางน้ำตำบลไม้ขาว มีท่าเทียบเรือยอร์ช 1 แห่ง ท่าเทียบเรือท่องเที่ยวของเอกชน 1 แห่ง อยู่บริเวณ หมู่ที่ 2 ( บ้านคอเอน ) และท่าเทียบเรือท่องเที่ยวและเรือประมงบ้านท่าฉัตรไชย 1 แห่ง นอกจากนั้นยังมีท่าเทียบเรือขนาดเล็กอีก 2 แห่ง ส่วนทางอากาศมีสนามบินนานาชาติภูเก็ต ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการขนส่งสินค้าและผู้โดยสาร เชื่อมโยงทั้งภายในประเทศและต่างประเทศโดยตรง
ทรัพยากร
- ตำบลไม้ขาวมีพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติอุทยานแห่งชาติสิรินาถและที่ดินราชพัสดุ 4,208 ไร่ ป่าเขาไม้พอกและป่าเขาไม้แก้ว 4,444 ไร่ ป่าพรุ 605 ไร่ ป่าชายเลนคลองอู่ตะเภา มีพื้นที่ 1,556.25 ไร่ ติดทะเลอันดามันชายฝั่งด้านตะวันออกของตำบลไม้ขาวเป็นพื้นที่ที่เป็นธรรมชาติซึ่งมีลักษณะพิเศษ ประกอบไปด้วยพืชพรรณนานาชนิด และสัตว์นานาพันธ์ดำรงชีวิตร่วมกัน ในสภาพแวดล้อมที่เป็นดินเลน น้ำกร่อยและมีน้ำทะเลท่วมถึงอยู่สม่ำเสมอและยังเป็นแหล่งผลิตอาหารและพลังงานที่สำคัญ พรรณไม้ป่าชายเลนได้แก่โกงกางใบใหญ่ โกงกางใบเล็ก แสม พังกาหัวสุม ลำพู ลำแพนและตะบูน นอกจากนี้ป่าชายเลนฯยังอุดมไปด้วยพืชนานาชนิด เช่น ตาตุ่มเหงือกปลาหมอ ถั่วขาว ถั่วดำ ปรงทะเล รวมทั้งเอผีไฟท์ เช่นกาฝาก กล้วยไม้ ซึ่งขึ้น
ประชากร
- จำนวนประชากร ทั้งสิ้น 11,658 คน เป็นชาย 5,836 คน เป็นหญิง 5,822 คน (พ.ศ. 2551)
- ศาสนา ศาสนาพุทธ 60%, ศาสนาอิสลาม 35% , ศาสนาคริสต์ 3% , นับถือผี (ชาวเล,มอแกน) 2%
ประเพณี และวัฒนธรรม
- ประเพณีลอยเรือและประเพณีนอนหาด (ไทยใหม่) งานประเพณีลอยเรือจัดปีละ 2 ครั้ง ในเดือนหกและเดือนสิบเอ็ดทุกปี
- ประเพณีนอนหาดจัดทุกปี ณ หาดหินลูกเดียว หมู่ที่ 5 ต.ไม้ขาว
- ประเพณีรียาเราะฮ์กุโบร์บ้านหมากปรก
เศรษฐกิจ
ประเภทอุตสาหกรรมครัวเรือน,การเกษตร
ผ้าบาติก , กะปิ , ตะกล้าพลาสติก
แหล่งท่องเที่ยว
- สถานที่ท่องเที่ยว
- Phuket Gateway
- Yacht Haven Marina Phuket
- หาดไม้ขาว
- ร้านจี้เจ้งโก้ไพ หรือ ไม้ขาวช็อป (Maikhao Shop)
- พีรยารีสอร์ทแอนด์สปา
- ศาสนสถาน (Temple)
- วัดไม้ขาว
- วัดท่าฉัตรไชย
- มัสยิดบ้านหยิด
- มัสยิดบ้านคอเอน
- มัสยิดบ้านบางดุก
- มัสยิดหมากปรก
- มัสยิดทุ่งคา
- มัสยิดบ่อสอม
- โรงเรียน (Primary School)
- โรงเรียนบ้านไม้ขาว (Ban Maikhao School)
- โรงเรียนบ้านท่าฉัตรไชย
- โรงเรียนบ้านคอเอน
- โรงเรียนบ้านหมากปรก
- โรงเรียนหงษ์หยกบำรุง
- โรงเรียนบ้านในยาง
- โรงเรียนบ้านในทอน
- สถานีอนามัย (Health Center)
- สถานีอนามัยบ้านไม้ขาว (Ban Maikhao School)
- สถานีอนามัยบ้านคอเอน
- สถานีอนามัยบ้านในยาง เทศบาลนครภูเก็ต หรือ นครภูเก็ต เป็นเทศบาลครอบคลุมพื้นที่ 2 ตำบล คือ ตำบลตลาดเหนือและตำบลตลาดใหญ่ ในเขตอำเภอเมืองภูเก็ต จังหวัดภูเก็ต
ประวัติ
เทศบาลนครภูเก็ต เดิมมีฐานะเป็นสุขาภิบาลเมืองภูเก็ต ได้รับการยกฐานะเป็น เทศบาลเมือง โดยพระราชกฤษฎีกา การจัดตั้งเทศบาลเมืองภูเก็ต จังหวัดภูเก็ต พ.ศ. 2478 เรียกว่า "เทศบาลเมืองภูเก็ต" เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2478 และได้เปลี่ยนแปลงฐานะเป็นเทศบาลนครภูเก็ต เมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2547 มีพื้นที่ 12 ตารางกิโลเมตร มีพื้นที่รับผิดชอบ 2 ตำบล คือ ตำบลตลาดเหนือและตำบลตลาดใหญ่ที่ตั้งและอาณาเขต
นครภูเก็ต มีพื้นที่รับผิดชอบรวม 12 ตารางกิโลเมตร หรือ 19,500 ไร่ มีเขตการปกครอง 2 ตำบล คือ ตำบลตลาดเหนือ มีพื้นที่ 4 ตารางกิโลเมตร และตำบลตลาดใหญ่ มีพื้นที่ 8 ตารางกิโลเมตร มีที่ตั้งและอาณาเขต ดังนี้- ทิศเหนือ ติดต่อกับ ตำบลรัษฎา อำเภอเมืองภูเก็ต จังหวัดภูเก็ต
- ทิศตะวันออก ติดชายทะเล
- ทิศใต้และทิศตะวันตก ติดต่อกับ ตำบลวิชิต อำเภอเมืองภูเก็ต จังหวัดภูเก็ต
ภูมิอากาศ
[ซ่อน]ข้อมูลภูมิอากาศของเทศบาลนครภูเก็ต (2504–2533) เดือน ม.ค. ก.พ. มี.ค. เม.ย. พ.ค. มิ.ย. ก.ค. ส.ค. ก.ย. ต.ค. พ.ย. ธ.ค. ทั้งปี อุณหภมูิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) 35.5
(95.9)36.2
(97.2)37.5
(99.5)36.8
(98.2)36.0
(96.8)35.0
(95)34.0
(93.2)34.5
(94.1)33.3
(91.9)33.9
(93)33.4
(92.1)33.5
(92.3)37.5
(99.5)อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) 31.8
(89.2)32.9
(91.2)33.5
(92.3)33.4
(92.1)32.0
(89.6)31.6
(88.9)31.2
(88.2)31.2
(88.2)30.7
(87.3)30.9
(87.6)31.0
(87.8)31.2
(88.2)31.8
(89.2)อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) 27.9
(82.2)28.7
(83.7)29.3
(84.7)29.5
(85.1)28.4
(83.1)28.3
(82.9)27.8
(82)27.9
(82.2)27.3
(81.1)27.4
(81.3)27.5
(81.5)27.6
(81.7)28.1
(82.6)อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) 23.3
(73.9)23.7
(74.7)24.3
(75.7)24.8
(76.6)24.5
(76.1)24.5
(76.1)24.2
(75.6)24.4
(75.9)23.9
(75)23.8
(74.8)23.8
(74.8)23.7
(74.7)24.1
(75.4)อุณหภมูิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) 17.8
(64)17.1
(62.8)18.5
(65.3)21.1
(70)20.7
(69.3)20.5
(68.9)21.0
(69.8)20.7
(69.3)21.2
(70.2)21.0
(69.8)19.8
(67.6)17.2
(63)17.1
(62.8)หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) 29.8
(1.173)20.9
(0.823)49.1
(1.933)121.9
(4.799)319.4
(12.575)268.9
(10.587)290.5
(11.437)272.6
(10.732)399.0
(15.709)309.6
(12.189)175.7
(6.917)59.4
(2.339)2,316.8
(91.213)วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย 4 3 5 11 21 19 19 19 23 22 16 8 170 จำนวนชั่วโมงที่มีแดด 286.2 271.5 282.3 247.9 188.5 139.5 172.6 174.1 143.2 179.8 197.1 244.3 2,527.0 แหล่งที่มา1: Thai Meteorological Department[1], Hong Kong Observatory [2] แหล่งที่มา 2: NOAA (sun, extremes)[3] ประชากร
จำนวนประชากรและบ้านเรือนในเขตเทศบาลนครภูเก็ต มีบ้านทั้งหมดในเขตพื้นที่รับผิดชอบ 23,394 หลังคาเรือน มีประชากรทั้งหมด 75,536 คน (รวมทั้งบุคคลที่ไม่ได้สัญชาติไทยด้วย) แบ่งเป็น ชาย 34,760 คน หญิง 40,776 คน ความหนาแน่นของประชากรอยู่ที่ 6,294 คน/ตารางกิโลเมตร และอัตราการเพิ่มขึ้นของประชากร ตั้งแต่ปี 2546 - 2547 ร้อยละ 1.81ลักษณะโดยทั่วไปของประชากร
ศาสนา
ประชาชนส่วนใหญ่ นับถือศาสนาพุทธ ร้อยละ 75 นับถือศาสนาอิสลาม ร้อยละ 20 นับถือศาสนาคริสต์ ร้อยละ 4 นอกนั้นนับถือศาสนาฮินดู และอื่น ๆ อีกร้อยละ 1จำนวนสถาบันทางศาสนา มีดังนี้ คือ วัด จำนวน 6 แห่ง มัสยิด จำนวน 2 แห่ง และโบสถ์ จำนวน 3 แห่งการศึกษา
นครภูเก็ต มีศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก จำนวน 4 ศูนย์โรงเรียนสังกัดเทศบาลทั้ง 7 โรงเรียนการสาธารณสุข
นครภูเก็ต มีโรงพยาบาลเอกชน จำนวน 1 แห่ง คือ โรงพยาบาลกรุงเทพภูเก็ต มีโรงพยาบาลของรัฐ จำนวน 2 แห่ง คือ โรงพยาบาลวชิระภูเก็ต โรงพยาบาล อบจ.ภูเก็ต และมีศูนย์บริการสาธารณสุข ซึ่งอยู่ในความรับผิดชอบของเทศบาลนครภูเก็ตอีก 3 ศูนย์ คือ- - ศูนย์บริการสาธารณสุข 1 เทศบาลนครภูเก็ต ตั้งอยู่ที่บริเวณถนนถลาง
- - ศูนย์บริการสาธารณสุข 2 เทศบาลนครภูเก็ต ตั้งอยู่ที่บริเวณเขตชุมชนโรงฆ่าสัตว์ ถนนอนุภาษภูเก็ตการ
- - ศูนย์บริการสาธารณสุข 3 เทศบาลนครภูเก็ต ตั้งอยู่ที่บริเวณถนนกระ หลังสถานีดับเพลิง
ชุมชนในเขตนครภูเก็ต
ปัจจุบันชุมชนย่อยในเขตเทศบาลนครภูเก็ต มีทั้งหมด 18 ชุมชน ดังนี้- ชุมชนหลังหอประชุมเทศบาล
- ชุมชนหลังศาลากลาง
- ชุมชนโกมารภัจจ์
- ชุมชน 131
- ชุมชน 40 ห้อง
- ชุมชนต้นโพธิ์
- ชุมชนกอไผ่
- ชุมชนแสนสุข
- ชุมชนร่วมน้ำใจ
- ชุมชนสะพานร่วม 1
- ชุมชนสะพานร่วม 2
- ชุมชนถนนหลวงพ่อ
- ชุมชนสุทัศน์ ซอย 2
- ชุมชนขุมน้ำนรหัช
- ชุมชนอ่าวเกใน
- ชุมชนสามัคคีสามกอง
- ชุมชนซีเต็กข่า
- ชุมชนย่านเมืองเก่าจังหวัดภูเก็ต
การคมนาคม
- ท่าอากาศยานนานาชาติภูเก็ต
- ถนนไปยังเมืองและจังหวัดอื่น ๆ
เมืองพี่น้องและเมืองแฝด
เทศบาลนครภูเก็ตเป็นเมืองแฝด กับ:ที่ เมืองพี่น้อง ประเทศ 1 เปกันบารู 
อินโดนีเซีย2 นิส 
ฝรั่งเศส[4]ประเพณี
ประเพณีท้องถิ่นที่สำคัญ ได้แก่ ประเพณีกินผัก ประเพณีผ้อต่อ และประเพณีไหว้เทวดาที่มีประวัติมายาวนานงานประเพณีกินผัก ตรงกับวันขึ้น 1 - 9 ค่ำ เดือน 9 ของจีน ซึ่งอยู่ในช่วงเดือนกันยายน ตุลาคม ของทุกปี งานเทศกาลกินผักเป็นงานประเพณี ซึ่งชาวจีนที่เข้ามาอาศัยในภูเก็ตยึดถือปฏิบัติมาช้านาน ตั้งแต่ พ.ศ. 2368 จนถึงทุกวันนี้ เพื่อเป็นการถือศีลปฏิบัติธรรม ชำระร่างกายและจิตใจให้บริสุทธิ์ และในช่วงเทศกาล 9 วัน 9 คืนนี้ จะมีพิธีกรรมต่างๆ มากมาย อาทิ พิธีอัญเชิญพระ พิธีลุยไฟ พิธีสะเดาะเคราะห์ พิธีส่งพระ เป็นต้น งานเทศกาลนี้นับเป็นงานที่ได้รับความสนใจและเลื่อมใสศรัทธา ทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศมากที่สุดงานหนึ่ง จนในปัจจุบันงานประเพณีกินผัก นับเป็นส่วนหนึ่งของการส่งเสริมการท่องเที่ยว เพราะจะมีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศเข้ามาท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นทุกปีงานผ้อต่อ เป็นประเพณีของชาวภูเก็ตที่มีเชื้อสายจีน โดยในช่วงเดือน 7 ของจีน หรือเดือน 9 ของไทย จะมีพิธีไหว้บรรพบุรุษด้วยเครื่องเซ่นต่างๆ และมีขนมชนิดหนึ่งทำด้วยแป้ง เป็นรูปเต่าขนาดใหญ่บ้างเล็กบ้าง ทาสีแดง ซึ่งคนจีนเชื่อว่าเต่าเป็นสัตว์ที่มีอายุยืน ดังนั้นการไหว้ด้วยขนมรูปเต่าจึงเป็นการต่ออายุให้ตนเองและถือเป็นกุศลที่ยิ่งใหญ่ประเพณีไหว้เทวดา (ป้ายที้ก้ง) เป็นการบูชาเทพเจ้าบนสวรรค์ เพื่อให้เทวดาปกป้องคุ้มครองมนุษย์ให้อยู่เย็นเป็นสุข มักจัดขึ้นในช่วงวันตรุษจีน หรือในวันขึ้น 9 ค่ำ เดือน 1 เป็นอีกประเพณีที่ชาวไทยเชื้อสายจีนในภูเก็ตยึดมั่นปฏิบัติตลอดมาเทศบาลตำบลวิชิต เทศบาลตำบลวิชิต ครอบคลุมตำบลวิชิตซึ่งตำบลวิชิตเป็น 1 ใน 8 ตำบล ของอำเภอเมืองภูเก็ต จังหวัดภูเก็ต เดิมชื่อ "ตำบลระแงง" ได้รับการยกฐานะ เป็นองค์การบริหารส่วนตำบล ตามพระราชบัญญัติ สภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 เมื่อวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2538 และได้จัดตั้งเป็น เทศบาลตำบลวิชิต ตามประกาศ กระทรวงมหาดไทย เมื่อวันที่ 30 สิงหาคม 2550
สำนักงานเทศบาลตำบลวิชิตตั้งอยู่บนถนนเจ้าฟ้าตะวันออก (บริเวณวัดเทพนิมิตร) เลขที่ 54/1 หมู่ที่ 1 เทศบาลตำบลวิชิต อำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต อยู่ห่างจาก ที่ว่าการอำเภอเมืองภูเก็ต ประมาณ 4 กิโลเมตร อยู่ห่างจาก ศาลากลางจังหวัดภูเก็ต ประมาณ 5 กิโลเมตร เทศบาลตำบลวิชิตมีเนื้อที่ประมาณ 56 ตารางกิโลเมตร หรือประมาณ 35,000 ไร่อาณาเขตติดต่อ
- ทิศเหนือ : เทศบาลตำบลรัษฎา, เทศบาลเมืองกะทู้
- ทิศใต้ :เทศบาลตำบลฉลอง,ทะเลอันดามัน
- ทิศตะวันออก : เทศบาลนครภูเก็ต
- ทิศตะวันตก : เทศบาลเมืองกะทู้
ภูมิประเทศ
พื้นที่ส่วนใหญ่ เป็นที่ราบลุ่ม ตั้งอยู่ระหว่าง ทะเลกับภูเขา โดยมีพื้นที่ที่ติดกับทะเล ใช้ทำการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ พื้นที่เนินเขา ใช้ทำการเกษตร พื้นที่ราบ ใช้เป็นที่อยู่อาศัยภูมิอากาศ
ตั้งอยู่ในเขตภูมิอากาศแบบมรสุมเขตร้อน แต่อากาศไม่ร้อนจัด เนื่องจากอิทธิพลของทะเล มี 2 ฤดู คือ ฤดูฝน และฤดูร้อนจำนวนหมู่บ้าน
จำนวนหมู่บ้านในเขตเทศบาลตำบลเต็มทั้งหมู่บ้าน 9 หมู่บ้าน ได้แก่- หมู่ที่ 1 บ้านนาบอนใต้ (บ้านแหลมชั่น)
- หมู่ที่ 2 บ้านแหลมชั่น
- หมู่ที่ 3 บ้านตีนเขา
- หมู่ที่ 4 บ้านระแงง
- หมู่ที่ 5 บ้านชิดเชี่ยว
- หมู่ที่ 6 บ้านบ่อแร่
- หมู่ที่ 7 บ้านอ่าวมะขาม
- หมู่ที่ 8 บ้านแหลมพันวา
- หมู่ที่ 9 บ้านท่าแครงบน (บ้านกวางตุ้ง)
ประชากร
ประชากรทั้งสิ้น 38,701 คน มีความหนาแน่นเฉลี่ย 691.09 คน / ตารางกิโลเมตร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น